Το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (άκρων) (Restless Legs Syndrome - RLS) είναι ιδιαίτερα συχνό κατά την εγκυμοσύνη. Εκτιμάται ότι εμφανίζεται στο 15%-25% των εγκύων, δηλαδή 2-3 φορές συχνότερα συγκριτικά με τον υπόλοιπο πληθυσμό του ίδιου ηλικιακού φάσματος. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, τα συμπτώματα είναι πρωτοεμφανιζόμενα, ήτοι δεν προϋπήρχαν. Η βαρύτητά τους μπορεί να κυμαίνεται από ήπια έως σοβαρή, επηρεάζοντας την ποιότητα και την ποσότητα του – συχνά, ήδη διαταραγμένου - ύπνου.
Η όψιμη δυσκινησία είναι μια κινητική διαταραχή η οποία αποτελεί παρενέργεια της μακροχρόνιας λήψης φαρμάκων που επιδρούν στο ντοπαμινεργικό σύστημα του εγκεφάλου. Τα συνηθέστερα υπεύθυνα φάρμακα είναι τα νευροληπτικά (αντιψυχωσικά), τα οποία χρησιμοποιούνται κατεξοχήν στη θεραπεία ψυχιατρικών παθήσεων.
Ο ορθοστατικός τρόμος (orthostatic tremor) είναι μια σπάνια κινητική διαταραχή. Το βασικό της χαρακτηριστικό είναι η εμφάνιση τρόμου στα κάτω άκρα κατά την όρθια θέση, ο οποίος όμως μειώνεται σημαντικά ή εξαφανίζεται κατά τη βάδιση ή την κατάκλιση (αναφέρεται και ως «shaky leg syndrome»).
Mνήμη είναι η ικανότητα του εγκεφάλου να αποθηκεύει και να ανακτά νέες πληροφορίες μέσα από τις διάφορες εμπειρίες. Αποτελεί βασικό στοιχείο της διαδικασίας της μάθησης. Υπάρχουν πολλά είδη μνήμης, όπως υπάρχουν και πολλές παθήσεις που μπορούν να τη διαταράξουν.
Το σύνδρομο Gilles de la Tourette είναι μια χρόνια διαταραχή, το βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η ύπαρξη πολλαπλών τικ. Tυπικά ξεκινά στην παιδική ηλικία και είναι 3-4 φορές συχνότερο στα αγόρια απ΄ότι στα κορίτσια. Στα συμπτώματα συπεριλαμβάνονται συχνά συμπεριφορικές και ψυχιατρικές διαταραχές, με κυριότερες τις ιδεοληψίες, τους ψυχαναγκασμούς και την ελλειμματική προσοχή – υπερκινητικότητα [...]
Aπό τη σκοπιά της θεραπευτικής, οι άνοιες μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο ομάδες: εκείνες για τις οποίες υπάρχει αιτιολογική θεραπεία (αναστρέψιμες) και εκείνες για τις οποίες δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία (μη-αναστρέψιμες)...
Αφασία χαρακτηρίζεται η αδυναμία κατανόησης ή παραγωγής του γραπτού ή προφορικού λόγου. Μερικές φορές, ο όρος «αφασία» χρησιμοποιείται για να περιγράψει μόνο τη σοβαρή διαταραχή του λόγου, σε αντιδιαστολή με τον όρο «δυσφασία», ο οποίος χρησιμοποιείται για δυσκολίες μικρότερου βαθμού.
Με τον όρο άνοια (Dementia) χαρακτηρίζεται μια κατάσταση κατά την οποία αναπτύσσονται συμπτώματα εξασθένησης των νοητικών λειτουργιών: για παράδειγμα στη μνήμη, στο λόγο, στην αντίληψη ή στην κρίση. Ισοδύναμες ονομασίες είναι το «ανοϊκή συνδρομή» και το «μείζονα νευρογνωστική διαταραχή»(Major Neurocognitive Disorder).
Ο όρος «Ήπια Γνωστική Διαταραχή» χαρακτηρίζει την εξασθένηση των νοητικών λειτουργιών σε βαθμό μεγαλύτερο από τον αναμενόμενο για την ηλικία, όχι όμως στο βαθμό που απαιτείται προκειμένου να τεθεί η διάγνωση άνοιας. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να εμφανίζει επίμονη, μικρού βαθμού έκπτωση στη μνήμη, η οποία να τεκμηριώνεται κατά τη νευρολογική εξέταση, αλλά ανταποκρίνεται στις καθημερινές υποχρεώσεις χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα.
Η μνήμη μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά από ένα πλήθος φαρμάκων, κατά κανόνα με δοσοεξαρτώμενο τρόπο. Στο άρθρο αυτό εξετάζονται τα συχνότερα υπεύθυνα φάρμακα.
Η Προϊούσα Υπερπυρηνική Παράλυση χαρακτηρίζεται από έντονη αστάθεια και πτώσεις, βραδύτητα των κινήσεων, μυική δυσκαμψία, διαταραχές της κίνησης των οφθαλμών και έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών. Είναι ένα άτυπο παρκινσονικό σύνδρομο.
Ο τρόμος υπερώας (palatal tremor) χαρακτηρίζεται από συνεχείς ρυθμικές κινήσεις της μαλακής υπερώας. Σχετίζεται με βλάβες σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται τρίγωνο Guillain-Mollaret.
Τα τικ είναι αιφνίδιες, επαναλαμβανόμενες, μη-ρυθμικές συσπάσεις μυικών ομάδων, οι οποίες εκδραματίζονται ως κινήσεις ή ως φωνητικές εκδηλώσεις. Μπορεί να πρόκειται για απλές κινήσεις (όπως ο συχνός βλεφαρισμός ή το ανασήκωμα των ώμων), για πιο σύνθετες κινήσεις (όπως το άγγιγμα αντικειμένων) ή για ήχους, όπως το «καθάρισμα» του λαιμού ή ο «εσκεμμένος» βήχας[…]
Ο “ιδιοπαθής τρόμος” είναι ένα νευρολογικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από χρόνιο, επίμονο και, συνήθως, βραδέως επιδεινούμενο τρόμο (τρέμουλο) σε διάφορα μέρη του σώματος. Ο τρόμος αφορά συχνότερα τα άνω άκρα (δάκτυλα – χέρια – πήχεις), αλλά μπορεί να εμφανίζεται στην κεφαλή, στη φωνή, στο σαγόνι και σπάνια στα κάτω άκρα. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον τρόμο που παρατηρείται στη νόσο Parkinson.
Η μυοκυμία των βλεφάρων (eyelid myokymia) είναι το γνωστό σε όλους «φτερούγισμα» των βλεφάρων. Τα «φτερουγίσματα» είναι ακούσιες, άρρυθμες, ταχείες συσπάσεις, μερικών εκ των μυικών ινών που απαρτίζουν το σφιγκτήρα των βλεφάρων (το μυ που προκαλεί τη σύγκλειση των βλεφάρων). Πρόκειται για μια καλοήθη κατάσταση.
