Θέματα σχετικά με τη Νευρολογία και τη Νευροεπιστήμη
Η Νευρολογία είναι ο κλάδος της Ιατρικής που έχει ως γνωστικό αντικείμενο τις παθήσεις του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος. Το κεντρικό νευρικό σύστημα περιλαμβάνει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό, ενώ το περιφερικό περιλαμβάνει τα διάφορα νεύρα, τις νευρομυικές συνάψεις και τους μυς.
Η ανεύρεση εστιών στη μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου απαντάται συχνά και ενίοτε οδηγεί σε προβληματισμό σχετικά με τη φύση τους και την κλινική τους σημασία. Στο άρθρο αυτό αναλύουμε τους όρους "μη ειδικές εστίες" και "μικροϊσχαιμικές αλλοιώσεις".
Μια από τις κυρίαρχες θεωρίες σχετικά με την παθογένεια της κατάθλιψης, είναι η υποκείμενη έλλειψη σεροτονίνης. Η συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας ωστόσο, θέτει αυτή τη θεωρία υπό αμφισβήτηση.
Τι ακριβώς σημαίνει ο όρος "άνοια"; Είναι η ίδια νόσος με την Αλτσχάιμερ; Τι είναι η γεροντική άνοια;
Η λοίμωξη από κορωνοϊό (Covid-19) μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νευρολογικών συμπτωμάτων, συνήθως ανοσμία και δυσγευσία. Ωστόσο, σχετίζεται επίσης με αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, λήθαργο, σπασμούς, εγκεφαλοπάθεια και κώμα.
Νέα φάρμακα για τη θεραπεία της ημικρανίας με δράσεις στο πεπτίδιο CGRP: erenumab, fremanezumab, galcanezumab. Πρόκειται για τις πρώτες στοχευμένες θεραπείες για την πρόληψη, τόσο της επεισοδιακής, όσο και της χρόνιας ημικρανίας. Επισκόπηση της αποτελεσματικότητας και των παρενεργειών.
Νεες θεραπείες στη νόσο Parkinson: η ιστραδεφυλλίνη και η εισπνεόμενη μορφή της L-Dopa εγκρίθηκαν από τον FDA για την αντιμετώπιση των επεισοδίων "off".
Εμβόλια και Σκλήρυνση κατά Πλάκας: ποιά συνιστώνται και πότε πρέπει να γίνονται; Οι νέες συστάσεις της American Academy of Neurology.
Ο σκοπός της εξέτασης στο ιατρείο μνήμης είναι η εξακρίβωση του βαθμού του προβλήματος και των επιπτώσεων του στη καθημερινότητα, ο έλεγχος για ενδεχόμενα προβλήματα σε άλλες γνωστικές λειτουργίες και η διερεύνηση των πιθανών αιτιών.
Η οσφυονωτιαία παρακέντηση είναι μια εξέταση με την οποία λαμβάνεται μικρή ποσότητα εγκεφαλονωτιαίου υγρού από τον υπαραχνοειδή χώρο της οσφυικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Με την τεχνική αυτή, αντλούνται πληροφορίες για την πίεση και τη σύσταση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού, οι οποίες χρησιμεύουν στη διάγνωση ενός πλήθους νευρολογικών νοσημάτων. Η συνηθέστερη επιπλοκής της είναι η εμφάνιση πονοκεφάλου με ορθοστατικά χαρακτηριστικά.
Με το ηλεκτρομυογράφημα διερευνώνται εργαστηριακά παθήσεις του περιφερικού νευρικού συστήματος. Διενεργείται συνήθως σε συνδυασμό με το ηλεκτρονευρογράφημα, το οποίο ονομάζεται και μελέτη αγωγιμότητας νεύρων. Και οι δύο εξετάσεις, συνιστούν μέρος του γενικότερου νευροφυσιολογικού ελέγχου,
Η διαγνωστική προσπέλαση μία ενδεχόμενης άνοιας είναι μια σύνθετη διαδικασία. Συνήθως απαιτεί το συνδυασμό κλινικών, νευροψυχολογικών, αιματολογικών και απεικονιστικών ευρημάτων. Η έκταση των εξετάσεων που θα απαιτηθούν εξαρτάται κυρίως από την ηλικία του ασθενούς, καθώς και από το είδος, τη βαρύτητα και την ταχύτητα εγκατάστασης των συμπτωμάτων.
